Pater Sjef Kuppens ook
in Den Haag missionaris

 Interculturele viering priestetjubileum in geboortedorp Tungelroy

 
TUNGELROY, 1 juli 2007 -  Pater Sjef Kuppens van de Witte Paters is zeventien jaar in de missie geweest, heeft in Londen en aan de universiteit van Nijmegen gestudeerd, was enige tijd in de Verenigde Staten, was pastoraal bezig in de Bijlmer en werkt nu in de Schilderswijk in Den Haag.

Eigenlijk is hij vanaf de lagere school - op vakanties na en om af en toe wat uit te rusten - niet meer terug geweest in zijn geboortedorp Tungelroy. Toch viert hij daar zijn 40- jarig priesterfeest op zondag 1juli, precies de dag van zijn priesterwijding. Hij doet dat met een interculturele viering. Dat tekent zijn liefde voor Tungelroy en voor de ontmoeting van verschillende culturen, met name de Afrikaanse en de Tungelroyse.

 De nu 67-jarige pater Kuppens studeerde na de lagere school twaalfjaar bij de Kruisheren in Uden, maar hij is toch Witte Pater geworden. “De missie in Afrika heeft me altijd aangetrokken. Als Witte Pater was je er praktisch zeker van dat je ook daadwerkelijk naar de missie ging.”

MISSIONARIS IN GHANA EN IN DEN HAAG

Als voorbereiding op zijn zending studeerde hij in Londen, samen met toekomstige missionarissen en kloosterlingen van wel tien nationaliteiten. Hij werd missionaris in Ghana. “Daar heb ik zeventien jaar geleefd en geleerd, en naar ik hoop ook gegeven.” In 1984 keerde hij oververmoeid terug naar ons land en omdat zijn gezondheid hem in de steek liet — hij is hartpatiënt — is hij niet meer teruggekeerd als missionaris.

Toch is hij missionaris gebleven. Hij gebruikt liever de benaming Missionarissen van Afrika, zoals de Witte Paters nu ook wel genoemd worden. Nu ook in de Haagse Schilderswijk doet hij missiewerk, zo vindt hij zelf: het scheppen en verbeteren van de relaties tussen de verschillende culturele en religieuze gemeenschappen.

In samenwerkende Haagse parochies zijn verschillende katholieke gemeenschappen, Nederlandstalige van de Antillen, Engelstalige, Spaanse, Portugese, Filippijnse, Indonesische en Afrikaanse. Daarmee wil pater Kuppens de mensen in Tungelroy laten kennis maken en andersom zijn Haags parochianen met de Nederlanders - of liever Limburgers.

In de viering in de kerk van Tungelroy zal Gregoriaans gezongen worden, en Nederlandse maar ook Afrikaanse liederen. “Wij willen samen de blijde boodschap van Jezus, het evangelie, gestalte geven”, aldus pater Kuppens.

PASTORAAL EN SOCIAAL BEZIG ZIJN

Als priester in Afrika is SjefKuppens zeker geen missionaris van de oude stempel geweest die met kraaltjes en andere prullaria de mensen probeerde te bekeren. “Mijn doel was de onmondigen mond te geven, de mensen een gezicht te geven.” Hij was pastoraal en sociaal bezig. De twee parochies waar hij heeft gewerkt zijn nu een bisdom met 14 parochies. Hij richtte in dorpen klinieken op, hij heeft meegewerkt aan de totstandkoming van twee ziekenhuizen en zorgde dat kinderen naar school konden gaan. Hij probeerde onder de vele verschillende stammen verbondenheid te scheppen. Daarbij was het evangelie zijn inspiratiebron. Als daaruit voortvloeide dat Ghanezen christen wilden worden, was dat natuurlijk goed.

WENKBRAUWEN

Heeft hij mensen bekeerd? Pater Kuppens fronst zijn wenkbrauwen bij de vraag. “Je probeert het, vooral door je eigen voorbeeld. Maar anderzijds bekeren zij jou ook. Het gaat er om de mensen gelukkig te maken, zieken te genezen en rust te brengen. Ik ben in Afrika gelukkiger geworden. Dat geluk draag ik nog steeds met me mee.”

 De Haagse missionaris zegt dat Afrikaanse mensen zeer religieus zijn. “Zonder religie hebben zij geen houvast. In ons land of moet ik zeggen in een groot deel van de westerse wereld denken velen dat ze zonder religie kunnen. Bij Afrika denken wij te veel aan de tegenstelling armoede daar en rijkdom hier. Wij hebben geld nodig, denken we, om gelukkig te zijn. Maar geluk ligt veel dieper. Ik denk dat Afrikanen gelukkiger leven dan wij hier. Een Afrikaan lacht altijd. Wij kijken te vaak chagrijnig.”

                                              

                                                                                        REGELTJES

Peter Kuppens beseft dat de interculturele viering van zijn 40-jarig priesterjubileum in Tungelroy niet helemaal past in de regels die het bisdom Roermond en andere bisdommen voorschrijven voor misvieringen. Hij kan zich erg kwaad maken, als hij weer eens hoort of leest dat een pastoor iets verbiedt, omdat het niet volgens de regeltjes gaat.
“Waar gaat het om in het christendom? Wij moeten vanuit onszelf komen tot het goede. Afrikanen doen dat op een andere manier dan de mensen hier. Laat ieder in zijn waarde. Die regeltjes zijn allemaal flauwe kul. Op die manier vervreemden de mensen van de kerk. Kijk maar om je hen in Nederland. Wij in Den Haag houden ons ook niet altijd aan de regels. We hebben nog nooit een standje gekregen van de bisschop”.

 Er is over gedacht de viering van zijn 40-jarig priesterschap uit te stellen, omdat de eigenlijke dag van het jubileum samenvalt met het OLS in Nederweert, waar ook de schutterij van Tungelroy heen moet. Daar is van afgezien. “Ik heb begrepen dat de schutterij hier tot een uur kan blijven. Dan komen ze nog op tijd in Nederweert.”

Pater Kuppens heeft gehoord dat de zuster Birgittinessen tegen beloning van een worst bidden voor goed weer op het OLS. “Daarvan kunnen wij in Tungelroy mee profiteren. Als het in Nederweert mooi is, is dat hier ook.”

Ton van der Sande